Getting My کامپوزیت To Work
Getting My کامپوزیت To Work
Blog Article
در واقع ما جراحی آتروماتیک و بدون آسیب در جراحی ایمپلنت با لیزر خواهیم داشت.
زاویه ایمپلنت و چگونگی ارتباط آن با اکلوزال دندان مقابل بررسی می شود.
به‌طور کلی در حین درمان و پرکردن حفره‌های دندانی خشک نگه داشتن آنها بسیار سخت و البته حائز اهمیت است.[۱۶]
تمام این کامپوزیت‌ها برای اهداف مختلف مورداستفاده قرار می‌گیرند. در نهایت تمام آنها برای زیبایی دندان با کامپوزیت و رفع مشکلات مختلف مدنظرند.
به طوری که در سمت جلو ارتفاع آن کمتر و به سمت زبان ارتفاع آن بیشتر برای دندان های جلویی و آسیاب کوچک ساخت.
در روش کامپوزیت در واقع دندانپزشک یک دندان جدید از متریال خام برای شما می‌سازد. به این خاطر دقت، مهارت و ظرافت کار دندانپزشک تأثیر بسیار زیادی در نتیجه نهایی کار دارد، پس باید در انتخاب دندانپزشک برای انجام کامپوزیت دقت زیادی داشته باشید.
بسیاری از مطالعات میزان پایداری ترمیم کننده‌های کامپوزیتی پایه رزین را با میزان پایداری ترمیم کننده‌های آمالگام نقره - جیوه مقایسه کرده‌اند. بسته به مهارت دندانپزشک، مشخصات حفر دندانی بیمار و نوع و مکان آسیب، میزان ماندگاری ترمیم کننده‌های کامپوزیتی می‌تواند طول عمر مشابه با آمالگام داشته باشد.
کامپوزیت مایع: سازگاری مایع، برای ترمیم‌های بسیار کوچک استفاده می‌شود
البته این بدان معنا نیست که روکش‌های کامپوزیتی ظاهری غیرطبیعی و مصنوعی دارند و نمونه‌های باکیفیت این روکش‌ها هم بسیار طبیعی و زیبا خواهد بود. ظاهر دندان در عکس کامپوزیت دندان در مقایسه با لمینت دندانی کمی برجسته‌تر دیده می‌شود و لمینت‌های دندانی به دلیل نازک‌تر بودنشان، فاقد این برجستگی‌ها هستند.
بله، دندانپزشکان می‌توانند داروهای خاصی مانند مسکن ها، آنتی بیوتیک ها و بی حس کننده ها را تجویز کنند. با این حال، حتی بهترین دندانپزشک نیز نمی تواند داروهای قوی مانند داروهای آرامبخش یا داروهای روانپزشکی را تجویز کند.
به‌طور سنتی کامپوزیت‌های مبتنی بر رزین توسط واکنش شیمیایی پلیمریزاسیون بین دو مخلوط خمیری تهیه می‌شوند. یک مخلوط خمیری حاوی یک فعال‌کننده و یک آغازکننده واکنش (بنزوئیل پراکسید) است.[۱] برای غلبه بر معایب این روش، مانند ماندگاری کوتاه مدت، کامپوزیت رزین‌هایی در دهه ۱۹۷۰ معرفی شدند که با نور واکنش می‌دهند.
آیا حتی با وجود عفونت لثه و دندان‌درد هم می‌توان کامپوزیت کرد؟ هرچند این روش می‌تواند برای بسیاری از افراد گزینه‌ای بسیار کارآمد و مناسب باشد، بااین‌حال برخی از افراد نمی‌توانند کاندیدای خوبی برای دریافت این روکش‌های دندانی باشند.
اگر به داروهای قوی نیاز دارید، باید به پزشک خود مراجعه کنید.
بخشی از کامپوزیت که نور click here نمی‌بیند و نرم باقی می‌ماند در واقع پلیمریزه نمی‌شود و در نهایت موجب آزاد شدن مونومرها می‌شود که سمیت دارد و نیز ممکن است باعث ضعف عملکرد مکانیکی کامپوزیت شود. دندانپزشک باید کامپوزیت را در یک حفره عمیق دندانی به میزان قابل توجهی جای دهد، هربار پس از ۲–۳ میلی‌متر جلو رفتن تابش نور را انجام دهد و این فرایند را هربار تکرار کند. میزان ضخامت کامپوزیت قرار داده شده بسیار مهم است مثلاً اگر بسیار ضخیم باشد باعث ایجاد حساسیت در حین جویدن می‌شود. کامپوزیت پس از قرار گرفتن در محل باید به راحتی توسط بیمار تحمل شود و حساسیت ایجاد نکندو نیز پایداری طولانی مدت داشته باشد و به میزان حداقل ده سال در حفره دندانی باقی بماند.[۶]